Πνευματικά Κείμενα

Είθε η ανάγνωση και ο στοχασμός επάνω στα κείμενα αυτά, να είναι αφορμή προσευχής και αναφοράς στον Κύριό μας Ιησού Χριστό και τον προστάτη μας Άγιο Γεράσιμο

Ἡ Ἐκκλησία μας ἑορτάζει τὴ μεγάλη Δεσποτικὴ ἑορτὴ τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ. Γιὰ τὴν Θεία Ἀνάληψη ὁμολογοῦμε στὸ Σύμβολο τῆς Πίστεως, δηλαδή στὸ «Πιστεύω», ὅτι ὅταν τελείωσε τὸ ἔργο τῆς Θείας Οἰκονομίας, ὁ Ἰησοῦς Χριστὸς ἀναλήφθηκε στοὺς οὐρανοὺς και κάθισε στὰ δεξιὰ τοῦ Θεοῦ Πατέρα.
Νὰ τὰ λόγια τοῦ ἱεροῦ Συμβόλου, ποὺ τὰ ἀκοῦμε στὴ Θεία Λειτουργία: «Καὶ ἀνελθόντα εἰς τοὺς οὐρανοὺς καὶ καθεζόμενον ἐκ δεξιῶν τοῦ Πατρός».


Ἡ Ἀνάληψη εἶναι μιὰ μυστηριώδης γιορτὴ: εἶναι μιὰ γιορτὴ στὴν ὁποία γιορτάζουμε ἕνα χωρισμό. Ἀλλὰ ποιά εἶναι ἡ σημασία τῆς Ἀναλήψεως τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ γιὰ τὴν πίστη μας; Γιατὶ ὅλα τὰ θεία γεγονότα, ὅσα δηλαδὴ ἔκανε καὶ κάνει ὁ Θεὸς γιὰ τὴ σωτηρία μας, ἔχουν πάντα μιὰ πολὺ βαθειὰ σημασία καὶ φανερώνουν τὴ βουλὴ τοῦ Θεοῦ, σύμφωνα μὲ τὴν ὁποία γίνονται ὅσα γίνονται στὸ κόσμο. Ὅσα ἡ βουλὴ τοῦ Θεοῦ ἔκανε καὶ κάνει γιὰ τὴ σωτηρίας μας, ἡ Ἐκκλησία τὰ ὀνομάζει «μυστήριο τῆς Θείας Οἰκονομίας».

Ποιά εἶναι, λοιπὸν, στὸ μυστήριο τῆς Θείας Οἰκονομίας ἡ σημασία τῆς Θείας Ἀναλήψεως; Γιατί δηλαδὴ ἡ Ἐκκλησία ἑορτάζει τὴν Ἀνάληψη τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ καὶ τί σημασία ἔχει αὐτὴ ἡ ἑορτὴ γιὰ τὴν πίστη μας;
Γιατί ὅλες οἱ ἑορτὲς τῆς Ἐκκλησίας ἀναφέρονται στὰ ἱερὰ πρόσωπα καὶ γεγονότα τοῦ μυστηρίου τῆς Θείας Οἰκονομίας. Μυστήριο τῆς Θείας Οἰκονομίας εἶναι ὅσα ἔκαμε καὶ κάνει ἡ ἀνερμήνευτη βουλὴ τοῦ Θεοῦ γιὰ τὴ σωτηρία τοῦ κόσμου καὶ τοῦ ἀνθρώπου.

Γιὰ τὴ σημασία τῆς Θείας Ἀναλήψεως μᾶς ὁμιλεῖ ἡ Ἐκκλησία. Γιατὶ ἡ Ἐκκλησία εἶναι στοὺς πιστοὺς ὁ δάσκαλος τῆς Θείας Ἀληθείας. Ἡ Ἐκκλησία μας ἑρμηνεύει τὶς Θεῖες Γραφὲς καὶ ἡ Ἐκκλησία κάθε φορά, ὡς δάσκαλος καὶ μητέρα, μᾶς ὁδηγεῖ στὸ δρόμο τῆς σωτηρίας. Ὄχι μόνο στὸ θεῖο κήρυγμα, ἀλλὰ καὶ στὴν ὑμνολογία, δηλαδὴ στὰ τροπάρια κάθε ἑορτῆς, ἡ Ἐκκλησία ἐξηγεῖ στοὺς χριστιανοὺς καὶ τοὺς διδάσκει τὶς ἀλήθειες τῆς πίστεως.

Ἀπρίλιος 2023

Ἡ Ἐκκλησία ἀπὸ τὴν μεγάλη της φιλανθρωπία, καθιέρωσε νὰ ψάλλεται τὸ βράδυ τῆς προηγούμενης ὁ Ὄρθρος τῆς ἑπομένης ἡμέρας, ποὺ ὀνομάζονται «Ἀκολουθίες τοῦ Νυμφίου», γιὰ νὰ μπορέσουν ὅσο εἶναι δυνατὸν περισσότεροι πιστοὶ νὰ συμμετέχουν.

Μεγάλη Δευτέρα (Κυριακὴ Βαΐων βράδυ):
Ἡ Θριαμβευτικὴ Εἴσοδος τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ στὰ Ἱεροσόλυμα. «...πορευθέντες δὲ οἱ μαθηταί, ἤγαγον τὴν ὄνον καὶ τὸν πῶλον, ὁ δὲ πλεῖστος ὄχλος τὰ ἑαυτῶν ἱμάτια καὶ κλάδους τῶν δένδρων ἐστρώννυον ἐν τῇ ὁδῷ, καὶ ἔκραζον λέγοντες· ὡσαννὰ τῷ υἱῷ Δαυΐδ· εὐλογημένος ὁ ἐρχόμενος ἐν ὀνόματι Κυρίου· ὡσαννὰ ἐν τοῖς ὑψίστοις...» (Ματθ. κα΄1-11

Μεγάλη Τρίτη (Μεγάλη Δευτέρα βράδυ):
Μνήμη τοῦ Ἁγίου Ἰωσήφ τοῦ Παγκάλου. Ἡ ξηρανθεῖσα ὑπὸ τοῦ Κυρίου συκῆ. «...καὶ ἰδὼν συκῆν ἦλθεν ἐπ’αὐτήν, καὶ οὐδὲν εὗρεν ἐν αὐτῇ, καὶ λέγει μηκέτι ἐκ σοῦ καρπὸς γένηται εἰς τόν αἰῶνα. καί ἐξηράνθη παραχρῆμα ἡ συκῆ. Οἱ μαθηταί ἐθαύμασαν, ὁ δὲ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτοῖς,· ἐὰν ἔχητε πίστιν, οὐ μόνον τὸ τῆς συκῆς ποιήσετε, ἀλλὰ πάντα ὅσα ἐὰν αἰτήσητε ἐν τῇ προσευχῇ πιστεύοντες, λήψεσθε...» (Ματθ. κα΄ 18-22

Μεγάλη Τετάρτη (Μεγάλη Τρίτη βράδυ):
Ἡ παραβολὴ τῶν δέκα παρθένων. Ἡ παραβολὴ τῶν ταλάντων (Ματθ. κε΄ 1–30). «Ἰδοὺ ὁ Νυμφίος ἔρχεται ἐν τῷ μέσῳ τῆς νυκτός. Βλέπε οὖν, ψυχή μου, μὴ τῷ ὕπνῳ κατενεχθῇς· ἵνα μὴ τῷ θανάτῳ παραδοθῇς, καὶ τῆς Βασιλείας ἔξω κλεισθῇς· ἀλλὰ ἀνάνηψον κράζουσα· Ἅγιος, Ἅγιος, Ἅγιος εἶ ὁ Θεός, διὰ τῆς Θεοτόκου ἐλέησον ἡμᾶς». Μεγάλη

Φεβρουάριος 2023

Ὁ ἅγιος Ἀκύλας, ἑβραῖος, ὁρμώμενος τὴν καταγωγήν ἐκ Πόντου, νεαρὸς ἔτι, ἐγκαταστάθηκε στὴν Ρώμη, ὅπου καὶ πιθανῶς γνώρισε τὴν Πρίσκιλλα, μὲ τὴν ὁποία καὶ νυμφεύτηκε.

Περὶ τὸ 50μ.Χ. στὴν Κόρινθο συναντήθηκαν μὲ τὸν ἀπόστολο Παύλο, μὲ ἀφορμὴ τὸ ἴδιο ἐπάγγελμα καὶ ἀνέπτυξαν στενὴ φιλικὴ σχέση. Ὁ ἅγιος Ἀκύλας καὶ ἡ ἁγία Πρίσκιλλα θὰ μυηθοῦν στὸν Χριστιανισμὸ καὶ θὰ βαπτισθοῦν ἀπὸ τὸν ἴδιο τὸν ἀπόστολο Παύλο.
Γράφει χαρακτηριστικὰ ὁ ἀπόστολος Παύλος (γιὰ τὴν ἀγάπη τους καὶ τὴν ἀφοσίωσή τους) γιὰ νὰ τοὺς ἐπαινέσει, ἀλλὰ καὶ νὰ τοὺς ἀναδείξει παράδειγμα πρὸς μίμηση: «᾿Ασπάσασθε Πρίσκιλλαν καὶ ᾿Ακύλαν καὶ τὴν κατ᾿ οἶκον αὐτῶν ἐκκλησίαν, τοὺς συνεργούς μου ἐν Χριστῷ ᾿Ιησοῦ, οἵτινες ὑπὲρ τῆς ψυχῆς μου τὸν ἑαυτῶν τράχηλον ὑπέθηκαν, οἷς οὐκ ἐγὼ μόνος εὐχαριστῶ, ἀλλὰ καὶ πᾶσαι αἱ ἐκκλησίαι τῶν ἐθνῶν» (Πρὸς Ρωμαίους ιστ΄ 3-4).

Ἀναδείχθηκαν ἐξέχοντα μέλη τῆς πρωτοχριστιανικῆς Ἐκκλησίας καὶ ἡ μνήμη τους μνημονεύεται στὸ ὀρθόδοξο ἑορτολόγιο (13 Φεβρουρίου), ὄχι μόνο γιὰ τὸ ἀποστολικό τους ἔργο, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν συζυγική τους σχέση καὶ τὴν ἀγάπη ποὺ εἶχε ὁ ἕνας γιὰ τὸν ἄλλον, ὥστε νὰ θεωροῦνται τὸ ἰδανικὸ χριστιανικὸ ζευγάρι.
Γράφει ὁ ἱερὸς Χρυσόστομος: «Δὲν ὑπάρχει τίποτε, τίποτε πολυτιμότερο ἀπὸ τὸ ν’ ἀγαπιέται πολὺ ὁ ἄντρας ἀπὸ τὴν γυναίκα του καὶ ἡ γυναίκα ἀπὸ τὸν ἄντρα της. Καὶ δὲν εἶναι ἡ περιουσία, ποὺ φέρνει τὴν εὐτυχία στοὺς συζύγους, ἀλλὰ ἡ μεταξύ τους ἀγάπη».

Ὁ ἅγιος Ἀκύλας καὶ ἡ ἁγία Πρίσκιλλα ἦταν δύο ἄνθρωποι ποὺ ἦταν ἐρωτευμένοι μεταξύ τους, ὅμως συγχρόνως εἶχαν καὶ ἕναν κοινὸ ἔρωτα, τὸν θεῖον ἔρωτα γιὰ τὸν Ἐνανθρωπήσαντα Χριστό, τὸν Παράδεισο, κοινὸ χαρακτηριστικὸ ὅλων τῶν Ἁγίων, ποὺ τὸ φανερώνουν μὲ τὰ βιώματά τους καὶ τὸ περιφράφουν μὲ τὴ διδασκαλία τους.

Μάρτιος 2023

Ἐὰν πρέπει κάποτε νὰ χαίρεται ὁ ἄνθρωπος, νὰ σκιρτᾶ καὶ νὰ ψάλλει μὲ εὐφροσύνη, δὲν μπορεῖ παρὰ νὰ εἶναι ἡ ἡμέρα τῆς ἑορτῆς τοῦ Εὐαγγελισμοῦ τῆς Θεοτόκου. Γιατὶ σὰν σήμερα ἔφθασε στὴ γῆ ἄγγελος ἀπὸ τὸν οὐρανὸ ἀναγγέλοντας τὴν ἀπαρχὴ ὅλων τῶν καλῶν. Σήμερα ὁλόκληρη ἡ κτίση χαίρεται καὶ δὲν μένει ἔξω ἀπὸ τὴ γιορτὴ οὔτε Αὐτὸς ποὺ κρατᾶ στὰ χέρια Του τὸν οὐρανό. Γιατὶ αὐτὰ ποὺ συμβαίνουν σήμερα εἶναι ἕνα πραγματικὸ πανηγύρι.

 

Ἀλλὰ χαίρεται καὶ ἡ Παρθένος, χάρις στὴν ὁποία ὅλες αὐτὲς οἱ δωρεὲς δόθηκαν στοὺς ἀνθρώπους. Καὶ χαίρεται γιὰ πέντε λόγους. Πρὶν ἀπ’ ὅλα σὰν ἄνθρωπος ποὺ συμμετέχει, ὅπως ὅλοι στὰ κοινὰ ἀγαθά. Χαίρεται ὅμως καὶ γιατὶ οἱ δωρεὲς δόθηκαν σὲ αὐτὴν καὶ πρὶν καὶ ἀφθονότερα ἀπὸ τοὺς ἄλλους, κι ἀκόμη περισσότερο, γιατὶ αὐτὴ εἶναι ἡ αἰτία ποὺ οἱ δωρεὲς δόθηκαν σὲ ὅλους. Ὁ πέμπτος ὅμως καὶ μεγαλύτερος λόγος γιὰ τὸν ὁποῖο χαίρεται ἡ Παρθένος εἶναι ὅτι ὄχι ἁπλῶς διὰ μέσου αὐτῆς ὁ Θεός, ἀλλὰ καὶ αὐτὴ ἡ ἴδια σὲ ἐκεῖνα ποὺ γνώρισε καὶ προεῖδε, ἔφερε τὴν Ἀνάσταση στοὺς ἀνθρώπους.

Ἰανουάριος 2023

Ἡ Ἐκκλησία μᾶς προετοιμάζει, μετὰ τὴν Γέννηση τοῦ Κυρίου, γιὰ τὴν δεύτερη μεγάλη Δεσποτικὴ ἑορτή, τῶν Θεοφανείων, τῆς Βαπτίσεως τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος Θεοῦ. Ἡ μία, σημειώνουν οἱ ἅγιοι ὑμνογράφοι, παραπέμπει στὴν ἄλλη, μολονότι καὶ οἱ δύο ἑορτάζονταν ἀπὸ κοινοῦ στοὺς πρώτους χριστιανικοὺς αἰῶνες, ὡς ἑορτὴ τῶν Ἐπιφανείων, τῆς Φανερώσεως τοῦ Θεοῦ στὸν κόσμο, κάτι ποὺ διακρίθηκε ἀπὸ τὸν τέταρτο μ.Χ. αἰώνα, γιὰ λόγους περισσότερο πρακτικοὺς παρὰ πίστεως. Τελικῶς ὅμως, καθιερώθηκε ὁ ξεχωριστὸς ἑορτασμός τους, ὁ ὁποῖος μολονότι ξεχωριστός, συνθεωρεῖται ἀπὸ τὴ λειτουργικὴ παράδοση τῆς Ἐκκλησίας μας.


Ὁ ὑμνογράφος Ἰωάννης ὁ μοναχός, συνθεωρώντας, ὅπως εἴπαμε, τὶς δύο ἑορτές, τὶς βλέπει ὡς ἐπὶ μέρους φάσεις ἐκπλήρωσης τῆς ἀρχικῆς ὑποσχέσεως τοῦ Θεοῦ, ἤδη ἀπὸ τὴν ἐποχὴ τῆς πτώσεως στὴν ἁμαρτία τῶν πρωτοπλάστων, περὶ τῆς σωτηρίας τοῦ κόσμου. Ὁ Χριστὸς ὅταν συμπλήρωσε 30 χρόνια ἐπίγειας παρουσίας Του καὶ πρὶν ἀρχίσει τὴ δημόσια δράση Του πῆγε στὴν ἔρημο τοῦ Ἰορδάνη προκειμένου νὰ δεχθεῖ τὸ τυπικὸ βάπτισμα τῆς μετανοίας ἀπὸ τὸν ἅγιο Ἰωάννη τὸν Πρόδρομο.

Ἡ μεγάλη αὐτὴ προφητικὴ μορφὴ κήρυττε μὲ τόλμη καὶ παρρησία τὴ μετάνοια, ὥστε οἱ ἄνθρωποι ν’ ἀποκτήσουν τὴν ἀπαιτούμενη καθαρότητα καὶ νὰ εἶναι ἕτοιμοι νὰ δεχθοῦν τὸν Σωτήρα Χριστό.

άγιος γεράσιμος

Ἀπολυτίκιον 

Τῶν Ὀρθοδόξων προστάτην καὶ ἐν σώματι ἄγγελον, καὶ θαυματουργὸν θεοφόρον νεοφανέντα ἡμῖν, ἐπαινέσωμεν πιστοὶ θεῖον Γεράσιμον· ὅτι ἀξίως παρὰ Θεοῦ ἀπείληφεν, ἰαμάτων τὴν ἀέναον χάριν· ῥώννυσι τοὺς νοσοῦντας, δαιμονῶντας ἰᾶται· διὸ καὶ τοῖς τιμῶσιν αὐτόν, βρύει ἰάματα. 

 Ο Ναός μας πανηγυρίζει στις 20 Ὀκτωβρίου