ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΖΩΗ

(Ὁμιλία 21-6-2022)

Ἡ ἀντιμετώπισις τῶν πειρασμῶν μὲ ταπείνωσιν καὶ χωρὶς ταραχὴν, εἶναι δυνατὴ χάριν τῆς ἀγάπης καὶ τῆς πανταχοῦ παρουσίας τοῦ Θεοῦ.
Ἦρθε τὸ καλοκαίρι, ποὺ εἶναι καιρὸς πειρασμῶν ἀλλὰ καὶ πνευματικῶν εὐκαιριῶν. Ὁ ἄνθρωπος εἶναι ὁ ἴδιος κυρίως ὑπεύθυνος καὶ διὰ τὶς εὐκαιρίες καὶ διὰ τοὺς πειρασμούς.

Ὁ ἄνθρωπος πλασμένος «κατ’ εἰκόνα Θεοῦ», ἐμφύσημα-πνοὴ τοῦ Θεοῦ, εἶναι στὸν πυρὴνα του πνεῦμα καὶ ἑπομένως τὸ μόνο δημιούργημα ποὺ εἶναι ἰκανὸ νὰ ἐπικοινωνεῖ μὲ τὸν Θεὸν. «Πνεῦμα» ὁ Θεὸς καὶ οἱ προσκυνοῦντες-ἐπικοινωνοῦντες Αὐτὸν ἐν πνεύματι καὶ ἀληθεία προσκυνεῖν. Μετὰ ὅμως τὴν «πτώση» κατεστράφη τὸ «καθ’ ὁμοίωσιν» καὶ αὐτὴ ἡ ἐπικοινωνία κατέστη ἀδύνατη.
Ἀλλὰ παρενέβη ἡ φιλανθρωπία τοῦ Θεοῦ μὲ τὴν Θεία Ἐνανθρώπιση καὶ τὴν ἔλευση τοῦ Ἁγίου Πνεύματος-ὁ Πανταχοῦ Παρῶν καὶ τὰ Πάντα Πληρῶν καὶ πάλιν κατέστη δυνατὴ αὐτὴ ἡ ἐπικοινωνία τοῦ Θεοῦ μὲ τὸν ἄνθρωπο.
«Δόξα σοι ὁ Θεὸς ἡμῶν, δόξα σοι.Δόξα τῇ φιλανθρωπία Σου Κύριε!»

Ἑκεῖνο ποὺ εἶναι δυνατὸν νὰ διακόψει τὴν ἐπικοινωνία μας μὲ τὸν Θεὸν εἶναι ἡ ἀποστασία μας, δὲν εἶναι οἱ πειρασμοί. Οἱ πειρασμοὶ, δίκην πυρετοῦ, φανερώνουν τὴν ἀσθένειαν-τὴν ἀποστασία μας, τὴν προσωπική μας πραγματικὴ «πτώση».

Ὁ ἀββᾶς Δωρόθεος βεβαιώνει ὅτι ἡ πνευματικὴ προκοπὴ εἰς τοὺς πειρασμοὺς φαίνεται.

Διαβάστε περισσότερα: Ἡ ἀντιμετώπισις τῶν πειρασμῶν

ΕΣΠΕΡΙΝΗ ΟΜΙΛΙΑ  14/6/2022

Βασικὸ δόγμα τῆς ὀρθόδοξης ἐσχατολογίας εἶναι ἡ ἀνάσταση τῶν νεκρῶν. Ἡ ἀνάσταση θὰ εἶναι δωρεὰ τοῦ Θεοῦ σ’ ὁλόκληρη τὴν ἀνθρώπινη φύση. Ὅλοι ἀνεξαίρετα οἱ ἄνθρωποι θ’ ἀναστηθοῦν ἐκ τῶν νεκρῶν. Καὶ οἱ μέν δίκαιοι, ὅσοι δηλαδὴ ἔζησαν σωστὰ τὸ μυστήριο τοῦ Χριστοῦ, θ’ ἀναστηθοῦν ἔνδοξοι στὴν αἰώνια ζωή, οἱ δὲ ἄδικοι, ὅσοι δὲν ἐντάχθηκαν σωστὰ στὸ σωτήριο ἔργο τοῦ Κυρίου, θὰ κατακριθοῦν εἰς «κόλασιν αἰώνιον».
Ἡ πίστη στὴν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν ἀποτελεῖ τὸν συνεκτικὸ ἱστὸ τῆς πνευματικῆς ζωῆς τῆς Ἐκκλησίας, τὸ φωτεινὸ κέντρο καὶ τὴ γλυκειὰ ἐλπίδα τοῦ πληρώματος, ποὺ τόσο σκληρὰ ἀγωνίζεται ἐνάντια στὴν ἁμαρτία καὶ τὴν κακότητα τοῦ ἁμαρτωλοῦ κόσμου. Ἀλήθεια, ἄν δὲν ὑπῆρχε ἀνάσταση νεκρῶν, ἄν τὰ πάντα καλύπτονταν ἀπὸ τὸν μηδενισμὸ τοῦ θανάτου, τί νόημα θὰ εἶχε ἡ ὕπαρξη καὶ ἡ ζωή μας, ἡ πίστη στὸν Θεὸ καὶ ἡ ἀλήθεια τοῦ ὄντος;

Τὸ δόγμα τῆς ἀνάστασης τῶν νεκρῶν ἀποτελεῖ διδασκαλία καθαρὰ χριστιανική. Σ’ αὐτὴν ἀνάγεται κανεὶς μόνο μὲ τὴν πίστη. Ὁ ἀνθρώπινος λόγος δὲν μπορεῖ νὰ τὴν προσεγγίσει. Οἱ σοφοὶ τῆς γῆς δὲν μποροῦν μὲ τὴ διάνοια καὶ τὸ μυαλό τους νὰ κατανοήσουν πῶς τὰ σώματα τόσων μυριάδων νεκρῶν, τὰ ὁποῖα διαλύθηκαν καὶ χάθηκαν, εἶναι δυνατὸν νὰ συναρμοστοῦν καί, ἑνούμενα μὲ τὶς οἰκεῖες τους ψυχές, ν’ ἀποτελέσουν καὶ πάλι τὸν ἀνθρωπον σὲ μιὰ νέα διάσταση ζωῆς.

Εἶναι ἐνδεικτικὴ ἡ συμπεριφορὰ τῶν ἀρχαίων φιλοσόφων στὴν Ἀθήνα, ὅταν ὁ ἀπόστολος Παῦλος στὴν Πνύκα, κηρύσσοντας τὴ νέα χριστιανικὴ θρησκεία, τοὺς μίλησε γιὰ τὴν ἀνάσταση τῶν νεκρῶν. Οἱ ἄνθρωποι πιθανὸν νὰ εἶχαν μέσα τους κάποια ἰδέα περὶ ἐπιβίωσης τῆς ψυχῆς μετὰ θάνατο, ὅμως τὸ ἄκουσμα περὶ ἀνάστασης σωμάτων νεκρῶν τοὺς φάνηκε ἀφόρητο καὶ ἀποκρουστικό. Ἄλλοι τὸν διέκοψαν λέγοντάς του νὰ τοὺς τὰ ξαναπεῖ μιὰ ἄλλη φορά, ἐνῶ ἄλλοι τὸν χλεύασαν.

Διαβάστε περισσότερα: Ἡ Ἀνάσταση τῶν νεκρῶν