ΕΝΟΡΙΑΚΗ ΖΩΗ

Ὁμιλία 14/2/2023

Χθές, χάριτι Θεοῦ, ζήσαμε μιὰ πανηγυρικὴ ἀγρυπνία, μὲ τὴν ἀφορμὴ τῆς ἑορτῆς τῶν ἁγίων Ἀκύλα καὶ Πρισκίλλης. Ἕνα ἀληθινὰ ἐρωτευμένο ζευγάρι καὶ ἀφιερώσαμε στὴν μνήμη τους καὶ τὸ φυλλάδιο τῆς Δανειστικῆς Βιβλιοθήκης τοῦ μηνὸς Φεβρουαρίου, μὲ κύρια ἀναφορὰ στὴν ἐνσυνείδητη ζωντανὴ-ὀντολογικὴ ἐμπειρία μετὰ τοῦ Ἐνανθρωπήσαντος Χριστοῦ.
Ἄν μελετήσουμε ὅποια συναξάρια, θὰ διαπιστώσουμε ὅτι ὅλοι οἱ Ἅγιοι, Μάρτυρες, Ὅσιοι, Ἱεράρχες, διακατέχονται ἀπὸ ζῶσαν-ἀγαπῶσαν καρδίαν, πρωτίστως πρὸς τὸν Θεόν, ἀλλὰ καὶ πρὸς ὁποιοδήποτε ἄλλο πρόσωπο, πρᾶγμα ἢ κατάστασιν, τὰ πάντα χαίρονται καὶ τὰ πάντα ἀγαποῦν, μὲ τὸ νὰ ἀναφέρονται εἰς Ἐκεῖνον μὲ τὸ «πάντοτε χαίρετε, ἐν παντὶ εὐαριστεῖτε», εἶναι ἐρωτευμένοι μὲ ὅλα, ἐφ’ ὅσον στὰ πάντα εἶναι τὸ θέλημά Του.
Σήμερα ἑορτάζουμε τὸν ἅγιο Αὐξέντιο (ἐπὶ αὐτοκράτορος Θεοδοσίου τοῦ Μικροῦ 408-450μ.Χ.), μεγάλος Ἅγιος, ἡ ζωή του ὅλη μιὰ συνεχὴς τελεία προσφορὰ ἀγάπης κὰι χαρᾶς, βίωνε αὐτὸ ποὺ ὁ ἅγιος Συμεὼν περιγράφει στὸν ὕμνο του:

Σὺ ἐπίστασαι, ὅτι σὲ μόνον ἔχω καὶ
Ζωὴν καὶ λόγον καὶ γνῶσιν καὶ σοφίαν,
Σωτῆρα Θεὸν καὶ προστάτην ἐν βίῳ
Καὶ ἀναπνοὴν τῆς ταπεινῆς ψυχῆς μου,
Σὺ εἶ ἐλπίς μου, σὺ εἶ ἀντίληψίς μου,
Σὺ ἡ σκέπη μου, σὺ ἡ καταφυγή μου,
Σὺ τὸ καύχημα, ὁ πλοῦτος μου, ἡ δόξα.

Βλέπουμε ἐδῶ πόσο ἡ χριστολογικὴ εὐσέβεια τοῦ ἁγίου Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου, ἔχει ἐφαρμογὴ στὸ βίωμα ὅλων τῶν Ἁγίων καὶ στοὺς ἁγίους μας Ἀκύλα καὶ Πρίσκιλλα, ἁπλῆ καὶ μοναδικὴ στὴν πηγή της, εἶναι πλούσια στὸ θεολογικὸ της περιεχόμενο, στὶς ἐκφάνσεις της καὶ στὶς συναισθηματικές της κλιμακώσεις. Αὐτὸ ὀφείλεται στὸ γεγονὸς ὅτι προέρχεται ἀπὸ ἐμπειρία μετὰ τοῦ Χριστοῦ.

Διαβάστε περισσότερα: Ὁ ἀληθινὸς ἔρωτας θὰ σώση τὸν κόσμο

Ὁμιλία 17/1/2023

Ὁ Ἅγιος Συμεὼν ὁ Νέος Θεολόγος καὶ ὁ Ἅγιος Ἀντώνιος μᾶς συμβουλεύουν γιὰ τὸ ξεκίνημα τῆς νέας χρονιᾶς

Καλὴ χρονιὰ καὶ εὐλογημένη.
Λίγα λόγια γιὰ τὸν παρόντα ἱστορικὸν χρόνον καὶ τὴν σημασία του.

Περί τῆς Θεολογίας τοῦ χρόνου

Ὁ Θεὸς εἶναι ὁ μόνος ἄκτιστος, ὁ μόνος ἀδημιούργητος. Ὁ Θεὸς στὴν οὐσία, ὄχι ἁπλῶς δὲν ἔχει χρονικὴ ἀρχή, ἀλλὰ εἶναι καὶ ἐκτὸς τοῦ χρόνου. Εἶναι ὁ μόνος Ὤν καὶ Ὑπάρχων ἐκτὸς χωροχρόνου ἦτο, εἶναι καὶ θὰ εἶναι ἀνεξάρτητος τοῦ κόσμου, ὡς ὑπάρχων πρὸ αὐτοῦ. Ὁ Θεὸς εἶναι ὁ μόνος ποὺ ὑπάρχει ἐλευθέρως καὶ ὄχι ἔκ τινος ἄλλης αἰτιότητος ἤ ἀνάγκης, ὅπως συμβαίνει μὲ τὰ λογικὰ καὶ ἄλογα κτίσματα, τοὺς ἀγγέλους, τοὺς ἀνθρώπους καὶ τὴν κτίσι, τὰ ὁποῖα ἦλθαν εἰς τὴν ὕπαρξι μόνον ἀπὸ τὴν ἀγάπη καὶ ἀγαθότητα τοῦ Θεοῦ.

Λέγει ὁ ἅγιος Γρηγόριος Νύσσης «ἡ μετάβασις ἀπὸ τὸ μὴ εἶναι εἰς τὸ εἶναι, εἶναι τροπή τις καθ' ἥν τὸ μὴ ὑπάρχον, Θείᾳ δυνάμει φέρεται εἰς τὸ εἶναι». (τρέπομαι > τροπή).
Πρὶν ἀπὸ τὸ «ἐν ἀρχῇ» τῆς Γενέσεως, δὲν λαμβάνει χώρα καμμία μεταβολή, δὲν συνεχίζει πρὸς τὰ πίσω, πρὸς τὸ παρελθόν, ἡ γραμμὴ τοῦ χρόνου, εἶναι κίνησις εὐθεία καὶ πρὸς τὰ ἐμπρός. «Τοῦ χρόνου βέβαια προηγεῖται ἡ πάντοτε παροῦσα ἄχρονος καὶ ὑπέρχρονος αἰωνιότης».
Ὁ χρόνος λοιπὸν κάποτε ἄρχισε, «ἐν ἀρχῇ ἔσται ὅτε ὁ χρόνος οὐκ ἔσται ἔτι» (Ἀποκ. Ι΄, 6). Στὸν μέλλοντα αἰῶνα θὰ εἶναι μία ἡμέρα ἀνέσπερος, ἡ αἰωνιότης.
Ὁ χρόνος ἔχει ἀρχὴ καὶ τέλος καὶ δὲν ἐξισοῦται μὲ τὴν αἰωνιότητα, ἡ ὁποία δὲν ἔχει οὔτε ἀρχήν, οὔτε ἀλληλοδιαδοχὴν οὔτε τέλος καὶ οὔτε τὸ σύνολον τοῦ χρόνου συμπίπτει μὲ τὴν αἰωνιότητα.

Διαβάστε περισσότερα: Οι Ἅγιοι μᾶς συμβουλεύουν στὸ ξεκίνημα τῆς νέας χρονιᾶς

Ὁμιλία 31/1/2023

Λόγος τοῦ Ἁγίου Συμεὼν τοῦ Νέου Θεολόγου
Περὶ τῆς ἀνάγκης ἀποκτήσεως τῆς θείας σφραγῖδος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ

Ἀδελφοί μου ἀγαπητοί, ὅσοι εἴμεθα ἀσφράγιστοι καὶ δὲν ἔχομεν εἰς τὸν ἑαυτὸν μας τὴν σφραγίδα τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χρστοῦ, ἂς τρέξωμεν τὸ ὀγλιγωρότερον διὰ νὰ σφραγισθοῦμεν. Διατὶ ὁ θάνατος δὲν ἐξουσιάζει ταῖς ψυχαῖς ὁποὺ εἶναι σφραγισμέναις μὲ τὸ πανάχραντον αἷμα τοῦ Χριστοῦ καὶ μὲ τὴν χάριν τοῦ Παναγίου του Πνεύματος καὶ ὁ διάβολος οὔτε κἂν τολμᾶ νὰ κοιτάξη τὴν σφραγίδα τοῦ Ἀρχιποίμενος Χριστοῦ (μὲ τὴν ὁποίαν σφραγίζει τὰ ἐδικά του πρόβατα.
Διὰ τοῦτο ἂς ἐπιμεληθοῦμεν μὲ προθυμίαν καὶ ἂς κάμωμεν ὅλα τὰ ἔργα ὁποὺ εἶναι εὐάρεστα εἰς τὸν Χριστόν, διὰ νὰ σφραγισθοῦμεν ἀπὸ Αὐτὸν καὶ νὰ λάβωμεν ἔλεος ἀπὸ Αὐτὸν καὶ νὰ γένωμεν ἄξιοι νὰ γνωρίσωμεν τὰ μυστήρια Του).

Εἶπεν ὁ Κύριος «Μακάριοι οἱ πτωχοὶ τῷ πνεύματι ὅτι αὐτῶν ἐστι ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν». Τοῦτο ὅταν τὸ ἀκούωμεν νὰ στοχαζώμεθα, μὲ νοερὰ ἐσωτερικὴ αἴσθησι, χωρὶς δισταγμὸ, ἀνίσως εἴμεθα στὴν πραγματικότητα «πτωχοὶ τῷ Πνεύματι», ἂν ἀποκτήσαμε ἀληθινὴ ταπείνωσι, ὥστε ὁποὺ νὰ εἶναι καὶ γιὰ ἐμᾶς ἡ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
Πάλιν εἶπεν ὁ Κύριος «Μακάριοι οἱ πενθοῦντες, ὅτι αὐτοὶ παρακλήθησονται».
Ἀλλὰ ἂς προσέχουμε, παρακαλῶ, διὰ νὰ καταλάβουμε τὸ νόημα τοῦ λόγου.

Ὁ πιστὸς ἄνθρωπος ὁποὺ προσέχει μὲ ἐπιμέλειαν πάντοτε εἰς τὰς ἐντολὰς τοῦ Θεοῦ, ὅταν συλλογισθῆ τὸ ὕψος των, δηλαδὴ τὴν ἄμωμον πολιτείαν καὶ καθαρότητα, ποὺ δημιουργεῖ ἡ ἀγάπη πρὸς τὸν Χριστὸν καὶ ἡ τήρησις τῶν ἐντολῶν, θέλει εὕρη τὸν ἑαυτόν του πὼς εἶναι πολλὰ ἀδύναμος, νὰ φθάση εἰς ἐκεῖνο τὸ ὕψος καὶ τὴν τελειότητα τῶν θείων ἐντολῶν καὶ τὴν προσέλκυσιν τῆς θείας Χάριτος.

Τότε, χωρὶς ἄλλο πάσχει τὸ πένθος ἐκεῖνο ὅπου εἶναι ἐπ’ ἀληθείας Μακαριώτατον καὶ εἶναι ἀρραβὼν τῆς Βασιλείας τῶν Οὐρανῶν. Ἐπειδὴ ἡ μὲν πίστις εἶναι ὑπόστασις ἐλπιζομένων. Τοῦτο τὸ πένθος εἶναι παρουσία Θεοῦ, ὁποὺ χαρίζει τὴν ταπεινοφροσύνην. Ἡ ὁποία αὐξάνει καὶ πολαπλασιάζεται ἕως εἰς τριάκοντα καὶ ἑξήκοντα καὶ ἑκατὸν εἰς τὰς ψυχὰς ἐκείνων ὁποὺ ἀγωνίζονται καὶ καρποφορεῖ εἰς τὸν πιστὸν, καρπὸν ἅγιον, τὰ χαρίσματα τοῦ Ἁγίου Πνεύματος.
Ὅπου ὑπάρχει ἡ ἀληθινὴ ταπείνωσις καὶ τὸ μακάριον αὐτὸ πένθος ἐκεῖ εἶναι καὶ ἡ ἔλλαμψις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος. Καὶ ὁποὺ εἶναι ἔλλαμψις τοῦ Ἁγίου Πνεύματος ἐκεῖ εἶναι καὶ ἡ γνῶσις τῶν μυστηρίων τοῦ Θεοῦ. Καὶ ὅπου εἶναι αὐτά, ἐκεῖ εἶναι καὶ Βασιλεία τῶν Οὐρανῶν.
Τοῦτο, ἀδελφοί μου, εἶναι τὸ ἀληθινὸν ἐκτύπωμα τῆς σφραγῖδος τοῦ Χριστοῦ. Διατὶ λέγει ὁ Θεός, «ἐπὶ τίνα ἐπιβλέψω, ἀλλ’ ἤ ἐπὶ τὸν πρᾶον καὶ ἡσύχιον καὶ τρέμοντά μου τοὺς λόγους».

Διαβάστε περισσότερα: Περὶ τῆς ἀνάγκης ἀποκτήσεως τῆς θείας σφραγῖδος - Ὅπου Χριστός, ἐκεῖ χαρὰ ἀληθινή